Kasvet bastı, içim daraldı mı, temiz havaya çıkarım. Güvenli bir yerde durur, başımı göğe kaldırırım. Sessizce süzülüp geçip giden dağ gibi bulutlar sakinleştirir beni. Her şeyin üstünde, her şeyden yüce bulutlar dert ve sıkıntılarımın elinin değdiği yerlerin kısıtlılığını serer gözlerimin önüne. Ufacık olur hemen dertlerim. Aynısı geceleyin beliren yıldızlara bakınca da hissedilir. Yani kaldırıp bakalım kafamızı gökyüzüne. Bırakalım ufacık dertlerimiz yerde kalsın..