Gönderi

inanmak ihtiyacı
Bütün boşluk: Zemin boş, âsümân boş, kalb ü vicdan boş; tutunmak isterim, bir nokta yok piş-i hasarımda. Bütün boşluk: Döner bir hiyçi-î mûhiş civârımda; döner beynim berâber; ihtiyârım ,sanki bir serhoş, düşer, lagzîde|pâ, her sâha-i ümmîde bir kerre... Bu yalnızlık, bu bir gurbet ki benzer gurbet-i kabre; inanmak... İşte bir âgıış-i rûhâni o gurbetde. Karanlık: Her taraf, herşey karanlık, bir hazin yeldâ! Karanlık: Fehm ü dâniş, akl ü istihraç hep muzlim; bütün rûhumda müz’ic bir cemâdiyyet olur nâim, kesâfetden ibaret bir tecellî arzeder eşyâ, hakıykat zahir olmaz, dîde-i idrâke bir zerre... Bu vehm|âlûd bir zulmet ki benzer zulmet i kabre; inanmak... İşte bir şehrâh-ı nûrânî o zulmetde.
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.