"...bazen karıştırıyorum hangimizin öldüğünü.önce senin öldüğünü sandım.çok üzüldüm biraz zaman geçince fark ettim ki ölen benmişim ama farkında değilmişim.seni arayınca anladım gerçeği çünkü ben her daim bir yaranın sızıyla sana koşuyorum, kanar kanamaz elimle bastırıp sana koşuyorum, yaramı sar beni öp mırıltıyla dua oku diye sana koşuyorum.
..
sana yetişmeye çalışırken kaç kere öldüğümü sayamadım.insan böyle zamanlarda anlıyor ölümden önce bir hayatın olmadığını ayrılığın olduğu yerde hayat da olmaz.bütün kuşkularım bitti sen susunca, ölümden önce bir hayat yok..."
Tarık Tufan, Şanzelize Düğün Salonu