Yıllar önce, okuduğum kitaplardaki, seyrettiğim filmlerdeki yalnız insanlara özenirdim hep . Yalnızlara . Konuşacak kimsesi olmayanlara . Sonra hayat beni buralara getirdi . Tabii ayaklarımın azımsanamayacak yardımıyla. Ve artık o roman karakterlerinden biri oldum . O kitaplardaki yalnızlığı çok gösterişli bulurdum. Aynı zamanda da korkutucu. Kendime " Bu kadar yalnız kalınabilir mi ?" diye sorardım. "Sosyal hayvan insan dayanabilir mı kimsesizliğe ?" Ama artık biliyorum yalnızlığın korkulacak bir yanı olmadığını...
Sayfa 148 - Doğan KitapKitabı okudu
·
49 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.