"Beni anlamıyorlar: Ben bu kulaklara uygun ağız değilim.
Demek ki pek fazla kalmışım dağlarda, pek fazla kulak vermişim derelere ve ağaçlara: Şimdi ha onlara konuşmuşum ha keçi çobanlarına...
Durgun ve aydınlık ruhum, dağlardaki sabah gibi. Oysa onlar beni; soğuk, alaycı ve korkunç şakalar yapan biri sanırlar.
Şimdi yüzüme bakıp gülüyorlar: Gülerken bir de nefret ediyorlar benden. Gülüşleri buz gibi."
Sayfa 24 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.