Onlar şunu bilmiyorlar ki ben artık bir avuç şekerle oyalanacak iki yaşındaki küçük kız çocuğu değilim. Şimdi aklım hiç olmadığı kadar başımda ve ben onların zamanı için değil, kendi zamanım için yaratıldığımın farkındayım. Ben Gülsüm ve Fatma'nın yaşadıklarını yaşamak istemiyorum. Artık bu duruma birisinin dur demesinin zamanı gelmedi mi? Bence geldi. O birisi de ben olmak istiyorum. Siz de biliyorsunuz ki çiçekli bahçelere her zaman asfalt yollardan gidilmiyor, bazen de dikenli yollardan gidiliyor.
Ben hayallerime kavuşmak için her türlü zorluğa göğüs germeye hazırım. Bu bataklıkta boğulmaktansa ölürüm daha İyi. Önümde çok uzun bir yol var. İlk adımı size bu mektubu yazmakla attım. İkinci adımı da Mustafa Kemal'in söylediği şu sözle atmayı düşünüyorum:
"Ya istiklal ya ölüm!"
Mademki her şey kendi seçimime bağlı, o zaman benim İki seçeneğim var: Ya savaşıp kazanacağım ya da bu uğurda öleceğim. Allah'a inandığını söyleyip kendi büyüklerinden gördüklerini hiç sorgulamadan Allah adına bize dayatan cahiliye devri insanlarına boyun eğmeyeceğim.
Sayfa 153Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.