Ve yazık! Selma annesini hiç tanımamıştı! Selma henüz küçük bir kızken ölmüştü annesi, resmine bakarken hüzünlenerek heyecanlanması ve "Ah anne! Anneciğim!" diye içinden gelerek haykırması işte bundandı. "Anne" sözcüğü, toprağın bağrındaki tohum gibi saklıdır yüreklerimizde;
sevinçte olduğu gibi acıda da dökülür dudağımızdan, gül kokusunun açık havada da, yağmurlu havada da yayılması gibi.
Anne hayatta her şeydir: Hüzünde teselli, kederde umut ve zayıflıkta güçtür. Sevginin, şefkatin ve bağışlamanın kaynağıdır. Annesini yitiren, başını koyacağı bir göğsü, ona dua eden bir eli ve onu koruyan bir bakışı yitirir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.