Aslında işimi hâlledip, dönüp, kendime kahve yapacaktım.
Adımlarımı izlemeye, arada başımı kaldırmaya falan başlamışken, konuştu memnuniyetsiz Matruşka;
- Yine mi sıcak? Puf! Bunu söyledikten sonra bulutlar çarpışan arabalar gibi olsalar da sorun değil. Şu durduğum yerde kedi yavrusu gibi ıslanabilirim!
Şeklinde söylenmeler, minik tepinmeler falan derken gelen minibüse, gittiği yolda eşlik ettim.
Kalabalığın içinde yer bulma derdim yok, dokunmayın yeter, dokunmayın sıcak.
Aklıma çantama tıkıştırdığım hırkam geldi.. Ah diyorum, Pessoa'dan kaç, kendine başka yük edin..( Sıcak bastırıyor.)
Başımı kaldırdım yine, bulutları görünce bende bir Heidi havaları.. :) (Ortamdan uzaklaşınca, ortalık biraz serinledi.)
Minibüs şoförünün muavinle yaptığı karşılıklı espriler.. (Biri camları kırsın!)
Kırmızı ışıkta beklerken, minibüs şoförünün başka bir minibüs şoförüyle camdan cama muhabbet edişi.. (Burda inip yürüsem, asfalt katilim olur. Tamam kötü fikir.)
I ıhh.. Teyzelerinki gibi de değil üstelik. Çünkü kelimeler son anlamını farklı kişilerin ağzında yitiriyor bayım..
Yani, aslında ben işimi hâlledip, dönüp, kendime kahve yapacaktım ama kahve ısmarlamayı tercih ettim.
Yapmakla yaptırmak arasındaki fark; işte bu kadar.. :)
·
8 görüntüleme
İnsanlar anlatmaya bu kadar mı aç? Tanıdıklarım tamam ama ya tanımadıklarım tarafından bana dinleyici rolü verilmesi.. Üzerime bir yerlerden etiket mi yapıştı diye bakınıyorum ama tişörtümde (ona yeni bir ahenk kazandırdım) yamalarımdan başka şey yok.
Bir de o hırkayı iyi ki almışım. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.