Kitabı okurken kendimi karakterlerin yerine koymaya çalıştım. Ne yazık ki onların yaşadıklarını ben de yaşadım demek, onları anlayabiliyorum demek imkansız. Livaneli, Ortadoğu coğrafyasında yaşanan olayları açık bir dille içimizi acıta acıta aktarmış. Kitabı okudukça yeri geldi hüzünlendim, öfkelendim, lanet ettim… Kadınların kadınlığını, çocukların çocukluğunu, adamların adamlığını bıraktı bu topraklarda her ne kadar tv başında üzülsem de vicdanım sızlasa da Livaneli’nin dediği gibi “Merhamet, zulmün merhemi olamaz” sözüne geldim… Sonra düşündüm… İbn-i Haldun’un sözü geldi aklıma “Coğrafya kaderdir” diyordu. “Nerede doğarsan oranın kirine, çerçöpüne batar, oranın suyuyla yıkanır, oranın güneşiyle kavrulursun; oranın iklimi biçimlendirir geleceğini…” Yaşanılanlara üzülmekten başka bir şey yapamayacağımı hissettim...Kısacası kitap bitince hissedeceğiniz tek şey “Huzursuzluk” olacaktır..

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2017100,1bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayhan Bal