Haklıydı belkide. İnsan değer vermediği birine, durduk yere şiir okumamalıydı.
(... Durduk yere sana neden şiir okuyayım ben?)
Bu inciten cümle şuracıkta dursun. Oysa yalnızca verilen bir sözü hatırlatmıştı kadın. Ve mazide kalmış bir başka adam ise aynı kadına şiir sever misin diye sormuştu? Yalnızca sormuştu. Eylemsiz. Hiç bir adım atmaksızın yalnızca sormuştu.. Şiir o kadının vurulduğu noktaydı. Artık şiir kadını vurmuştu. Kanatarak..
(16 Mayıs 2024 / 17.10)