Gönderi

İnsanın zaaflarından biri, kendini beğenmesi, başkalarının yanında kendisinin ve yakınlarının meziyetlerinden söz etmesidir. Bu tür zaafı bulunan bazı öğretmenler, sınıfta yerli yersiz kendinden söz eder. Hatta bazen ölçüyü kaçırır, hatıralarından bahseder ve işlemesi gereken dersi ihmal eder. Öğretmenin hatıralarını dinlemek, dolayısıyla "dersi kaynatmak" öğrencilerin hoşuna gider. Öğretmenin sohbetinden faydalandıklarını söyleyerek onu bu yönde daha çok konuşturmak isterler. Böyle bir zaafı bulunan öğretmen, esasen öğrencilerin kendisine kıs kıs güldüklerini fark etmez. " Sen kendini övme , el seni övsün " atasözü onlar için bir şey ifade etmez. Allah Teâlâ insana kendini övmeyi ve temize çıkarmayı yasaklamıştır. ¹⁵⁹ Bir kimsenin değerli bir yanı varsa, onun bu özelliği, önünde sonunda meydana çıkar, insanlar da onu bu meziyetiyle severler. Çünkü güzelliklerin, üstü örtüldükçe daha çok ortaya çıkma gibi bir huyu vardır.
¹⁵⁹ Necm 53/32Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.