Nihayet ölümle birlikte ruh bedenden ayrılmış ve geride artık kimsenin değer vermediği, toprak olmak üzere terk edilen ceset kalmıştır.
Yıpranır giderek, yaşlanır kafes,
Nice nevcivanlar şimdi tık nefes.
Güvercin bu hâle yanar yakılır,
Odur virâneden gelen yanık ses.
Vade tamam olur, diner fırtına,
Çileli güvercin döner yurduna.
Biterken hasretlik yeniden başlar,
Ayrılırken ağlar, bakar ardına...
Burkulur yüreğim güller solunca,
Söner ümit nurum süre dolunca,
Servi boylu ay parçası güzelin
Kim bakar yüzüne toprak olunca.
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.