Köpekler ölüme yaklaştıkça bakışlarında bir derinlik peydah oluyormuş gibi geliyor Sait'e; belki de sadece köpekler değil, sükûnetle ölebilen bütün canlılar böyle. (Sait daha önce birkaçını gördü: Köpekler, kediler, iki kuş, bir tavşan, bir insan...) Şimdi önündeki köpeğin ruhunun yavaş yavaş çekildiğini, bu son çekilme esnasında bir takım hakikatlerle karşılaştığını düşünüyor. Karşılaşıyor belki, evet, ama bu durum sarsmıyor onu, çoktan biliyordum zaten, der gibi bir hali var, anlamıştım. Gene de gerçeği karşısında böyle olduğu gibi görmek başka, bunu ancak yaşayan bilir, bilir ve kimseye anlatamaz -hayır, dili olsa da anlatamaz, sırası gelen yaşar ve görür. Köpeğin bakışlarının Sait'e anlattığı tek şey bu: Sıranı bekle, yaşa ve gör.
Sayfa 85Kitabı okudu
11 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.