Akşam oluyordu. Gene upuzun, bomboş bir gece başlıyacak... Kederden umuda, umuttan umutsuzluğa, sonra da bir çeşit anlatılması imkânsız sevince atlayarak, hayallerle dünyayı çepeçevre dolaşmak... Hatırlandığı zaman: "Ben bunu şimdi nereden hatırladım? Bunun ne değeri vardı ki aklımda kalmış?" diye düşündüren küçücük, değersiz olayları, görüntüleri, renkleri, parıltılarla aydınlanan insan yüzlerini, yeniden yaşayıp yeniden seyrederken nihayet uyumak..
Sayfa 369 - Sander YayınlarıKitabı okudu
·
104 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.