Yine de…
Hemen her romanında İstanbul öyle veya böyle vardı. Tarihiyle, insanlarıyla, kokusuyla... Ama artık şehrin eski güzelliği ve renkleri birkaç kilometrekareye gerilemişti. Şimdi İstanbul’u boyaları dökülmüş bir kadın portresine benzeti-
yordu. O tabloda kadının gözlerinden yalnızca biri kalmıştı, hüzünlü ve özlem dolu, sanki yüzün yok olup gitmiş diğer parçalarına kederlenen... İstanbul da öyleydi, solan renkleri, gün geçtikçe eksilen narin çehresi ile restorasyonu artık
imkânsız hâlde.
Sayfa 84 - Sumru Yayınevi
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.