“O zamanlar Kuzeyli beyazlar genellikle birkaç Zenciyi aralarında görmekten pek rahatsız olmuyorlardı; çünkü sayımız az olduğundan bizi kendilerine ciddi bir tehdit olarak görmüyorlardı. Okuldaki beyaz çocuklar da bizimle öyle pek uğraşmazlardı. Ancak şu var ki, onların dilinde bizim adımız "karaoğlan", "arap", "zenco" falandı. Bunları o kadar çok söylerlerdi ki bize karşı, biz bile artık bunlar sanki bizim asıl adımızmış gibi davranmaya başlamıştık. Üstelik beyaz çocuklar bize bu isimleri aşağılama kastıyla da takmazlardı; dilleri öyle alışmıştı bir kere.”
Sayfa 111Kitabı okuyor
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.