Ruh kendi kendini nasıl oyalayabilir ki? Arta sadece senin 'iç-gücün kalıyordu. İç-gücün ne kadar dayanıklıysa o kadar dayanabiliyordun. Hayır, boşluğa, hiçliğe yuvarlanmaktan söz etmiyordun. Günlerin aleladeleşmesi yeter de artar mutsuzluk için. Gündüz saatlerinin boz bulanık olmasının verdiği sıkıntı. O tekdüzelik. O çöküş saatleri...