Acı veriyor. Bir gün böyle bir durumla karşılaşırsam, ne yapacağımdan öylesine emindim ki: İntihar! O kadar. Yaşamak.
Sonuna kadar mı? Yok öyle bir şey. Ötesi med-cezir. Önüme geleni yerli yersiz azarlıyorum.
Kavuşmak diyebiliriz buna. Bir yere bir şeye değil. Hiçliğe. Yok olmaya. Eşittir korkarak kaçmak. Da diyebiliriz buna lakin şu da var ki bööle demek de çok üstten düşüncesizce... Neyse, ben kendi kendime düşünüyorum yazıyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.