1700 yılında, Hamlet’ten tam bir asır sonra, Oxford’un bilge editörü Thomas Creech, Lucretius’un yapıtlarının çevirisini tamamladıktan sonra kendini asar. Aydın çevrelerde olay öyle büyük bir yankı uyandırır ki kimilerine göre hayranlık, kimilerine göreyse dehşet verici bir efsaneye dönüşür. Creech’in kısa süre önce Biathanatos'u okuduğu ve öldüğünde, bir elinde kitap, diğerindeyse bir ip bulunduğu yolundaki söylenti nedeniyle, bazıları onun ölümünü, felsefi intiharın örneği yapmak ister. Bir başka öyküye göreyse, Creech, Lucretius’un elyazmasıyla ilgili olarak şöyle yazmış olacaktır: “Önemli not: Yorumumu bitirdiğimde kendimi asmam gerekecek.” Bu da Voltaire’in alaylı eleştirisine yol açacaktır: “Yazarı gibi ölmenin zevkine varmak için dediğini yaptı. Eğer Ovidius ile ilgili bir yoruma başlamış olsaydı daha uzun yaşardı.”
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.