Bana yüklenen suç, evimdeki müdafaasız bir kıza eziyet etmek, iğrenç tekliflerimle onun şerefini incitmekten ibaret değil midir? (Herkesten önce bunu kendim itiraf ediyorum) Ama yalnız kabul ediniz ki, ben de insanım… et nihil humanum [Lâtince “ve aciz bir mahlûk” demektir.] Bir kelime ile ben de âşık olup sevebilirim. (Pek tabii olarak bunlar irademiz dışında olan şeylerdir.) O zaman her şey kolayca izah olunabilir. Bütün mesele şurada: ben bir canavar mıyım, yoksa bizzat bir kurban mıyım? Yani ne şekilde kurban? Filhakika ben, sevdiğim kıza benimle beraber Amerika’ya yahut İsviçre’ye kaçmayı teklif ederken, ona karşı kalbimde dünyanın en derin saygısını besliyordum. Bundan başka, karşılıklı olarak her ikimizin saadetini kurmayı da düşünüyordum. Akıl ve idrakimiz, ihtiraslarımızın esiri olmaktan ileri geçemez! İnsaf edin, ben ondan çok kendime kıymış bulunuyorum!..
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.