“Neden kaderinden kaçıyorsun? Bilmiyor musun, dalgalara karşı kürek çekilmez, bazen kendini akıntıya bırakman lazım ve o akan küçük, sakin su bile bir kayayı şekillendirebilir. Artık seninde durulman, içine dönmen ve kendinle olan bu savaşı bırakman gerekiyor oğlum.”
"Kendimle savaş halinde değilim anne, sadece çocukluğumdan beri bana zorla yaptırılmak istenilen şeylerden kaçıyorum. Kendi hayatımı kendim kurmak istiyordum, şimdi yine her şey altüst oldu," deyince annesi söze girdi: "Hayatı tek başımıza yaşasaydık belki dediğin ve istediğin doğru olabilirdi. Issız bir adada tek başına yaşadığında mümkün olabilir bu ancak. Sen o zaman şuna karar vereceksin. Tek başına, hiçbir sorumluluk, bağlılık olmadan mevsimlik çiçek gibi mi yaşayacaksın, yoksa herkesi gölgesinde toplayan, kök salan, güven veren bir çınar mı olacaksın? Evin önündeki bu koca çınar, aile demek, bağ demek, koşulsuz, şartsız sevgi demek. Şimdi düşün bakalım oğlum, sabah uyandığında kararını vermiş olarak kalk çünkü hayat beklemez..."
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.