Genç Goethe'nin idrakinde sürü saygısına benzer bir kanaat esas teşkil ediyordu. Bu, Prometheus, Musa, Sokrates, Hz. İsa, Sezar, Hz. Muhammed, Shakespeare, Spinoza gibi çeşitli mitolojik ve tarihi şahsiyetleri kapsıyordu, bunlara sonradan Raffael, Leonardo, Mozart gibi sanatkârlar ve Giordano Bruno, Kepler, Kopernikus, Linné gibi kendi çağına mührünü vuran bilimle alakalı düşünürler ve diğer dâhi yaratılışlılar eklendiler. Bunlar, "kendilerinden sonraki nesiller tarafından da tanımıp hayırlı işlerinin etkilerini sürdürmeye devam ederler." İranlı Hafız da bu kahramanların safındadır. Eğer yaşlı Goethe, Cennet Kitabı'nın son şiiri olan Gute Nacht!(İyi Geceler!) başlıklı şiirinde ("Nun, so legt euch, liebe Lieder..."; Şimdi, ey sevgili şiirlerim, böylece...) "Tüm zamanlarım kahramanlarıyla/Cennet'in derinliklerinde adımlamak istiyorsa, o zaman şüphesiz bu neviden dahiler vardı aklında ki, dünya ruhu tıpkı onun gibi bunları da benzeri bir tarzda açıklanamaz kabiliyetlerle donatmıştır.
Sayfa 311Kitabı okuyor
·
146 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.