İvan İlyiç'in Ölümü kitabında ölümle yüzleşmenin zorunluluğunu ve varoluşsal sancıları ele alır.
İvan İlyiç, dışarıdan bakıldığında statü ve ekonomik durum açısından tatmin edici görülen bir hayat sürmektedir. Ancak bir gün ölümcül bir hastalığa yakalandığında içsel bir yolculuğa çıkarak hayatın anlamını sorgulamaya başlar. İvan, ilk başta ölümünü kabullenmezken zamanla bu gerçeğin kaçınılmaz olduğunu fark eder. Tolstoy, bu süre boyunca karakterin psikolojik dünyasının analizini başarılı bir şekilde yapar: Karakterin başlangıçta hissettiği inkar ve umursamazlıktan sondaki umutsuzluğunu ve ruhsal uyanışını gözler önüne serer.
İvan İlyiç, hayatı boyunca statü peşinde koştuğu için hayatın güzelliğini ve anlamını kaybetmiş ve "zavallı" diyebileceğimiz bir durumda ölmeye mahkum olmuş bir karakterdir. Onun durumu kötüleştikçe, ailesi ve arkadaşları durumunu anlayamaz ve kendi hayatlarına bakmaya devam ederler. Onun çektiği acıları anlayan tek kişi uşağı Gerasim'dir ki İvan'ın son günlerinde tahammül edebildiği tek kişi de budur.
İvan'ın hayatının sonlarına doğru hayatın "basit, sıradan ve korkunç" olduğunu farketmesi düşüncesizce yaşanılan hayatlara karşı çok güçlü bir eleştiridir.
Sayfa sayısı az olan bu kitaba ölmek üzerine bir hikaye olarak değil, hayatın nasıl yaşanacağı üzerine bir düşünme olarak baktığımızda anlam kazanır. Çünkü "Belki de sürdürdüğüm yaşam sürdürmem gereken yaşam değildir" gerçeğini farkettiğimizde çok geç kalmış olabiliriz.
İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202246.2k okunma
·
40 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
