Kendin ve başkaları arasında seçime zorlanmak ne acı
Yavuz ailesinden istediği sevginin kölesi olmamış, kendini seçmişti. Hem de onların sevgisini istemesine rağmen, kendini sevmek uğruna onları karşısına almıştı. İki isteğinden birini seçmek değil miydi bu? Demek ki insan her zaman kendini seçmeliydi. Herkese karşı. O zaman ne hayal kırıklığı ne beklenti ne de başkasından sevgi dilenmek gerekmezdi değil mi? Yine üzülürdü belki üzülmesi gereken şeylere ama kendine yaptığı yatırımlar onu tutmaz mıydı ayakta? Hâlâ onların sevgisini beklemek bunun için üzülmek yerine onları bir noktada anladığımı hatırlayıp bunlara gülüp geçmeli miydim?
Sayfa 194Kitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.