Kökende, "kese deri-ben"in, hacim niteliğinde bir iç ruhsal alanın sınırlarını çizmek, yani ruhsal aygıtın iki boyutlu bir temsilinden üç boyutlu bir temsiline geçmek konusundaki yetersizliklerinin giderilmesi söz konusudur (bkz.
Houzel, 1984a). İki rahatsızlık, bu alanın yüzeyine yaklaşmanın olanaklı iki biçimine karşılık gelir: İçerden, dışarıdan. Astım, bedensel benin oluşturucu zarını içerden hissetmeyi amaçlayan bir girişimdir: Hasta, bedeninin sınırlarını alttan hissedene ve kendiliğinin genişlemiş sınırlarından emin olana dek havayla şişer; bu şişmiş kese-kendilik duyumunu korumak için, çevreyle soluk alışverişi
ritmini bloke etme ve boğulma riski pahasına apne durumunda kalır. Pandora'nın vaka kaydı bunu sergilemektedir (bkz. s. 161). Egzama, kendiliğin bu bedensel yüzeyini, acılı çatlaklarında, pütürlü temasında, utanç verici görüntüsünde, ve ayrıca ısı ve yaygın erojen uyarılma zarı olarak, dışarıdan hissetme girişimidir.
Sayfa 150Kitabı okudu
·
55 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.