Yüzü toprağa değmişlere, suyun, çiçeğin, eşyanın ve yağmurun hakikatine yüz çevirmemişlere, usulde eski, esasta samimi, derinde hep yalnız olanlara, mekânın da bir poetikasının olduğunu fark edenlere, mülkünün kıblesine, yani kalbinin tam ortasına modernizmin bayrağını hiç dikmemişlere inanılır.
Sayfa 36
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.