Gece çöktü ve söyleyecek hiçbir şeyim yok.
Sözler bulunmadığı zaman sessizlik bulunur.
Ayaklarıyla başını kabuğuna çeken bir kaplumbağayı
düşünüyorum -
içerisi bayağı sessiz olmalı. Düşünmüyorum.
Bu akşam iki mevsim arasında yakalanan türden
bir günbatımı yaşadık, çocuklar büyürken
ve uykularında kanatları yokken ve tavşanlar sohbet
etmezken
ve kimler tarafından sevilip kimleri sevdiklerini bilmezker
ve kaplumbağanın iç sessizliği henüz hiçbir anlam
taşımazken.
Demek ki uyumalıyız. Söndürün lambaları.
·
106 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.