Üçgen bir gökyüzü açısından
bakıyordum günbatımına. Geceleri tüm genişlik ve yokoluyordum güvencesi güç ay ve yıldıztakımı altında, Kimi an, ben zıplıyordum üzerlerine. İlintimizin haklılığına kim susmaz?
Böylece gün aydın oluyordu kendiliğinden, Sonra öylesine berrak su...
Bir ateş bilgeliği, ıhlamur havası,
bir herşey, bir hiçlik...
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.