Ey Türkmeneli/Türkmen eli
Ağlar anaların medet istersin,
Aç çocukların yardım dilersin
Uzak yol gelemeyiz
Biz rahatımızdan fazla kimseyi sevemeyiz
Kardeşmişiz
Sen 5000 kilometre ötede,
Ben 1000 sene öncede,
Malazgirt’te unuttum seni.
Umurumda değil,
Ezan okuduğu için öldürülen çocukların,
Umurumda değil zürriyeti ele geçirilmiş bacıların,
Her düştüğünde neden seslenirsin Türk'e
Medeniyet dediğin bizden ötede
Biz barbarız,
Biz sizi Hocalı'da unutmuş insanlarız
Bakma bana masum gözlerinle
Göründüğün kadar masum değilsin bilirim,
O kadar masum olsan
Yağar mıydı bunca lanet üstüne
2 milyon Arap’ı alırım,
Yüz binlerce Kürt’ü
Sana ne be sevmek zorunda mıyım Türk’ü
Batı alkışlayacak beni
Kurtarırsam yezidi
Nasıl dönerim sırtımı garba
Kurtarmak için seni
Arapça bilmezsin
Okuyamazsın kuranı
Ne olur sanki
Çinli gibi kılmasan namazı
Ne istiyorsun
Benim de mi camilerim yıkılsın
Evlatlarım öksüz kalsın
Ey Türk sen bize düşman mısın
Sessiz ağla,
Ağlarken adımı anma
Şşşş duyacaklar
Sus ne olur, beni senden sanacaklar
Elimde telefonum, düşünmem yarını
Yardım et deyip durursun
Hatırlatırsın İmanı…
Ey Türk ben sen olmadan da kılarım namazı
Tutturmuşsun Çanakkale
Senin deden yardım etmiş dedeme
Ben dedeme su vermeyen adamım
Senin dedeni mi hatırlarım
Rahat bırak bizi
Düşmüşsün bir tekme de ben atarım
Adını ananı duymam
Seni unutanı başıma taç diye takarım
Çinli dediğin katil
Biz 1000 sene önce
Keyfimizden mi geldik
Sen kaçmayı akıl edememişsen
Ölümü hak etmişsin sefil
Seslenme vicdanıma; öldü
Senin vicdanlı sandığın Türk
Vicdanını Boraltan’da gömdü…