Toprak olanım;
Çocukluğumu özledim🥺
Dizine başımı koyarken bulduğum huzuru özledim en bi değerlim.
Bütün hatalarımda bana sarıldığın o günlerin hasreti yakıyor ciğerimi.
Kurduğun salıncağımdan bilmem kaç bin defa düşüp kırdığım bileğimi bile şefkatle sardığın o günleri özledim. Yemeğinin tadını, kokunu, huzurunu özledim canıma sinenim. Senin gibi kimsenin sevemediğini öğrenmem çok çekmedi ki... Ateşlensem, arayıp; "Neyin var? Uykuma girdin," demeni özledim. "Üzülme, ben yaşadığımı yaşadım, ölüm herkes için var," diyerek avuttuğun sesin çınlıyor kulaklarımda. Öğrettiğin dualar düşmüyor dilimden. Rüyama bile gelmiyorsun. Beni de yanına almıyorsun. Yoksa sen artık beni sevmiyor musun? Koşulsuz, misilsiz, beklentisiz sevginin tek durağının kaynağını sende buldum ben. Uyusam, dizine başımı tekrar koyabilir miyim canıma can olanım? Sana kavuşturmak için mi uykular bırakmıyor peşimi?
Seni özledim özlemin en güzel durağından...
Kitabsever
··
399 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.