Hiç kuşku yok ki, insan yaşamı üzerine kurulu bu dünyada dengeli olarak ne kadar acı varsa o kadar da teselli varmış gibi gelir. Ne kadar mutlu gün varsa o kadar da kara gün. Bütün yaşam engeller ve onların aşılması ile dolu. Bazıları yüreklerinden boşanan ağır gözyaşları dökerken bazıları da coşkun dalgalarla oynarcasına şen şakrak gülüyor. Doğru, ilerlerde her zaman dik bir kıyı vardır ama çıkmak ve kurtulmak için de hep umut vardır. Ama şimdi bu kurtarıcı kıyı kaybolmuş ve bir hayal gibi sonsuz uzaklara çekip gitmişti. İnsanlarda şimdi kurtuluş beklentisi ile değil bir felaket beklentisi ile yaşıyorlardı. Yavaş yavaş, hissedilmeyecek bir akışla güneşin doğduğu ve battığı ufukların yerlerini değiştirdiler, böylece sıcakla ışığa ihtiyaç duyan her şey de dağınık ve beceriksiz bir şekilde karşı yöne geçti
Sayfa 110Kitabı okudu
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.