İslam ile birlikte kadınlar, Cahiliye döneminde mahrum bırakıldıkları birçok toplumsal ve mali hak elde etmişler, değer görmüş, hürmet bulmuşlardır. Bilhassa Müslüman toplumun şekillendiği Medine’deki hanımlar için Hz. Peygamberin varlığı âdeta sosyal bir güvence olmuştur. Onlar, sorunlarını dillendirdikçe ilahî vahiy kendileri lehine çözümler sunuyor, mağdur duruma düşmelerine izin vermiyordu. Böylece öteden beri cahili Arap toplumunda birçok önemli haktan mahrum bırakılmış olan ve ötekileştirilen kadınlar, İslam sayesinde hak ettikleri itibarı kazanmışlardı. Gerek inen Kur’an ayetleri gerekse Allah Resûlü’nün belirlediği kural ve ölçüler sayesinde Asr-ı Saâdet’te hanımlar âdeta vahiyle koruma altına alınmıştı. Abdullah b. Ömer’in şu itirafı bu durumu net olarak açıklamaktadır: “Biz Peygamber (s.a.s.) zamanında hakkımızda vahiy indirilir korkusuyla hanımlarımıza karşı söz söylemekten ve istediğimiz gibi davranmaktan çekinirdik. Ancak Peygamber (s.a.s.) vefat edince istediğimizi söylemeye ve rahat davranmaya başladık.” (Buhârî, Nikâh, 81).