— Evet, seni anlıyorum, -dedi, Federico,- arkadaş ziyareti bir bahane. Senin istediğin yalnız başına kalmak. Anlıyorum.
— Nereden anlıyorsun?
— Yalnız kalmaktan daha iyisi yoktur. Ama yalnızlık canına tak ederse gel bana. Hiç kimse benim kadar seni sıkıntılarından kurtaramaz.
— Peki senin sıkıntıların?
— Boş ver! Bunu düşünen kim!
Sayfa 90Kitabı okuyor
··
151 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.