Bazen bir defa dağılır, bir ömür toparlayamazsın!
Bütün kitapları keyifle okuyamazsın sevgili okur, bütün kitaplar mutluluk vermez sana. Biri gelir dağıtır gider, diğeri seni senden alır. En zoru da nedir bilir misin? Seni sana anlatan kitaplar... Kendini gördüğün anda içinde kaybolup gidersin. Bir kuyuya düşmüşsündür artık, Yusuf'un düştüğü kuyudan daha derin bir kuyu. Çıkarabilene aşk olsun!
"Zaman zaman -çoğu zaman- dağıldım, daha da dağıttım ve toparlayamadım. Dolayısıyla size keyifli bir okuma dileyemeyeceğim, bunu başından bilmenizi isterim."
Böyle bir uyarıyla başlıyor eser. Ne olursan ol yine gel, değil, benimle başa çıkabileceksen gel diyor, her yiğidin harcı değilim dercesine. Daha o anda anladım Kafkavari bir duygunun içine düşeceğimi. Nitekim okudukça yanılmadığımı da görmüş oldum. Öyle bir kahraman tanıdım ki üşengeçliğiyle 
Oblomov'u andırıyordu. Ama Oblomov'u bilirsiniz, yalnızca üşengeç bir kahraman değil, öyle bir ruhsal yapısı vardır ki kendinizden bir parça bulursunuz muhakkak... İsimsiz bir kahraman bu, bir o kadar yalnız, bir o kadar aç. Her eyleminde başka bir yapıtta buldum kendimi... 
Knut Hamsun'un 
Açlık kitabı da onlardan biriydi. Öyle ki okuduktan sonra bir süre her lokmamda aklıma gelmişti. 
Dağılma'nın açlığı da tam olarak öyleydi, bir yudum çaya hasret olup o çayın bir türlü boğazından geçemeyişi... Ne diyordu 
Nazan Bekiroğlu, "Nasibinde yoksa su bile boğazında kalır insanın," öyle oldu sanki... Elime aldığım çay bardağını usulca bıraktım masaya, 
Fyodor Dostoyevski görse "Ben bu kadarını yapmadım kahramanlarıma," derdi. Sanki kahramanları kendisi değilmiş gibi!
Ne kadar dağılırsak dağılalım okumak bize iyi geliyor değil mi? Kahramanımızın yegâne tutkusu ise yazmak! "Bir işim bile yoktu, oraya buraya yazılar gönderip geçinmeyi bekliyordum." Burada da 
Martin Eden düştü işte aklıma... Yaşadıkça yazmak, yazdıklarıyla yaşamaya çalışmak. Bir kahramanın peşine takılıp gittim, bin kahramana düştü yolum. Ve hepsini öyle özlemişim ki... Bir taraftan da korkuyorum, "Olmasaydı sonumuz böyle," derler ya. Ya sonu Martin gibi olursa diye... Ah empati, sen nasıl bir duygusun, kahramanla öyle bütünleştim ki içten içe kendi sonum da öyle olacak diye korkuyorum. Ve kimi korkular, korktukça başa gelirler, biliyorum.
En çok kendiyle mücadele ediyor insan, varoluşsal bir mücadele deyin, adını ne koyarsanız koyun en çok kendine yeniliyor. En çok kendinde sorguluyor hayatı. Sorguladıkça bütün duvarların üzerine geldiğini, bildikçe daha çok acı çektiğini hissediyor. "Eee, hayat da böyleydi işte, bildikçe daha da üzülmez miydi insan?" Bilmek istemeyelim mi peki? Dağıldıkça toparlamaya çalışmamalı mı? Öyle de bir umut var değil mi? "Bazen dağılma çok daha kuvvetli bir birleşmenin habercisi olabilir." Dibi görmeyince çıkışa geçemiyor insan, bitirmeyince başlayamıyor. Bütün romanlar mutsuz bitmiyordur belki, belki Gregor Samsa bir sabah yatağında kendini çok mutlu bir adam olarak uyanırken bulur. Nefes alıyorsak hâlâ umut var demektir, öyle değil mi? Ne diyor 
Murathan Mungan, "Yeniden başlamalı, baştan, en baştan!"
Dağıldığım bir döneme denk geldi eser. Bu yüzden incecik olmasına rağmen günlerce sürdü okumam. Okumak değil yaşamak oldu adeta. Birkaç satır karalamak için günlerce didinen Oblomov gibi birkaç satır okumak için günlerce çaba gösteren bir adama dönüştüm. Ve şimdi yeniden başlamalı diyen şairin umuduyla kapatıyorum son sayfayı... baştan, en baştan!
İncelemeden uyumak istemedim, uyumadan okursanız mutluluk duyarım. İyi geceler dileklerimle...
"En çok kendiyle mücadele ediyor insan, varoluşsal bir mücadele deyin, adını ne koyarsanız koyun en çok kendine yeniliyor. En çok kendinde sorguluyor hayatı. Sorguladıkça bütün duvarların üzerine geldiğini, bildikçe daha çok acı çektiğini hissediyor. "Eee, hayat da böyleydi işte, bildikçe daha da üzülmez miydi insan?" Bilmek istemeyelim mi peki? Dağıldıkça toparlamaya çalışmamalı mı? Öyle de bir umut var değil mi? "Bazen dağılma çok daha kuvvetli bir birleşmenin habercisi olabilir." Dibi görmeyince çıkışa geçemiyor insan, bitirmeyince başlayamıyor."
Kaleminize sağlık çok güzel bi inceleme olmuş hocam ✨️
Harika bir inceleme olmuş hocam, kıvanç duydum ve büyük bir keyifle okudum. Yüreğinize sağlık 🙏
Toparlanmak ümidiyle 🙏 Her güne ümitle başlayalım, bir öncekiler gibi harika bir inceleme olmuş
İncelemeniz benimle birlikte birçok kişide merak uyandırdı. Artık benimde listemde.
Kırılma noktasına gelince ...
Deniz kenarındayim da şimdi şöyle bir denize bakıyorum.
Denizin var bir kırılma noktası ...
O noktada deniz bir sakinleşiyor...
Kendini temizliyor, duruluyor...
Kolay olmuyor ama birden yeniden başlıyor dalgalanmaya...
Dilerim sizin içinde yeniden başlar dalgalar.
Bizi içinde bulunduğumuz dünyadan bambaşka bi dünyaya taşıyan, düşündüren, sorgulatan, duygulandıran, bize zenginlik katan yazınız için teşekkürler
Bir eserden binbir eser çıkarmak. Hepsinden bir parça toplamışsınız ve düşünceler sizi alıp götürmüş sanki ... Kitapların hayata dokunması bu olsa gerek. Teşekkürler paylaşım için.
Her zaman ki gibi müthişti👍
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.