Tüm kitapsever dostlarıma mutlu akşamlar kitaplarla güzelleşen vakitler diliyorum.
Son zamanlarda okuduğum en iyi varoluşsal, realist ve yalnızlık psikolojisinin derinlemesine irdelendiği bir eserin paylaşımı ile geldim.
Yalın anlatımı ile kısa bir roman.
Tutunamayan ana karakterin adı yok, kimsesi yok, yiyeceği yok, işi yok, parası yok. Aylardır kirasını ödeyemediği bir evde, kirlilik ve bakımsızlık içerisinde yaşıyor. Ve bunlara rağmen kendisini ay ile özdeştirmesi bana bir hayli ilginç geldi doğrusu.
Anlatım, ben dili ile. Baş karakter kendini o an çemberinde anlatıyor. Öncesi yok, sonrası yok. "Neden bu hale düştü, sonrasında ne olacak" sorukarı aklımıza gelse de cevap bulamıyoruz. Anlatımdan yazar olduğunu anladığımız şahsın sadece iki gününe konuk oluyoruz. Hezeyanlı uykuları, açlıkla ve duygusal iniş çıkışlarla geçen iki gününe.
Oblamov 'un tembelliği ve boşvermişliği, Dostoyevski 'nin Yer Altından Notlar, Suç ve Ceza ve Öteki Ben kitaplarının ana karakterlerinin özellikleri ile Anayurt Oteli (Yusuf Atılgan) nin Zebercet'in duygusal hezeyanları, Kafka 'nın Samsa' sına kadar yerli ve yabancı edebi eserlere konu olmuş, tutunamayan pek çok karakterden izler taşıyor.
Okuduğum karakterlerin duygularını anlama ve onlarla bağ kurma noktasında oldukça empatik bir okur olduğumu düşünüyorum. Ama bu kitapta o empatiyi kuramadım, karakterini sevemedim ve onun iki gününe tahammül edemedim. Oblamov da da benzeri duyguları yaşamış bu kitabı sevdiğim gibi o kitabı da sevmiştim.
Benim gibi sizlere de farklı okuma deneyimi sunacak bu kitabı okumanızı öneririm.
Veysel Nazlı beyefendiye teşekkürler ediyorum.
Okunabilirliği bana göre makul ben sevdim.
Kitapla kalın dostlar...
