Gönderi
Amin Maalouf'u hep Semerkant'la tanımayı planlarken #doğununlimanları karşıma çıkınca reddedememiştim. Lakin hani bazen beyninizi kemiren bir soru olur ve okuduğunuz bir cümleyi bile defalarca okumak durumunda olursunuz. İşte tam da böyle bir dönemde elime almışım kitabı. Tarih seviyor olmama rağmen elimden bırakmak üzereydim ki 1000 kitap uygulamasında gördüğüm bir yorumdan sonra devam ettim. İyi ki de bırakmadım diyorum şimdi. Yorumda okur, ilk yüz sayfada çok sıkıldığını dile getirmişti. Aslında yazar, ilk sayfadan kendini belli ediyor; üslubu o kadar akıcı ki doğru zamanda okunduğunda kesinlikle enler arasında olabilecek bir eser. Ve eser ismindeki çoğul ekinin hakkını da vermiş Fransa, Lübnan, Filistin arasında gidip gelirken bir çok mekana yer verilmiş. Savaşın en keskin anlatıldığı yerde birden karşımıza aşkın çıkması. Sıradan ama başarılı bir öğrenciyken direnişçilerin arasında yer alıp kahraman ilan edilmek ve sonrasında tımarhanede geçen yıllar. Bence kitabın en can alıcı noktası da tımarhanedeki psikolojik tahlillerdi. İçerikle ilgili çok fazla spoiler vermek istemiyorum ama sonu sıcacık biten bir eser okumak isteyenler, kesinlikle kaçırmamalı...
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.