Yalnızsın. Gemerek’in dışında bir benzin istasyonunun arkası.
Yerler ıslak. Çamur. Zifiri bir karanlık. Bir yamaçtasın orada.
Yalnızca jandarmaların attıkları mermilerin alevlerini görüyorsun.
Ateş etsen yerin belli olacak; ateş edemiyorsun.
O anda bombayı atmak aklıma geldi. Kafan çalışıyor.
Mantığın tıkır tıkır işliyor. Soğukkanlısın.
Pimini çekip bombayı elinde tutuyorsun bir iki saniye.
Pimi çektikten dört saniye sonra bombanın patlaması gerek.
Vakit geçirmemek gerek. Bomba elinde patlayabilir;
bunun korkusu var içinde; elinde patlarsa diye.
Fırlatıyorsun bombayı. Sinip bekliyorsun.
O andaki bekleme müthiş işte.
Müthiş uzun geliyor o süre; zaman bir türlü geçmiyor;
saniyeler dolmuyor bir türlü. Bomba, savunma bombası.
Patlayınca bayağı etkili patlar.
Havada birtakım kollar bacaklar göreceğini sanıp bekliyorsun.
Daha önce de kullandım bu bombadan. Eğitim atışları yaptım.
Ama buradaki, eğitim atışlarından çok değişik.
Patlayıncaya kadar, ilk akla gelen, bir türlü akıldan çıkmayan şey,
bombanın patlamama olasılığı. Bomba bozuk çıkabilir.
Ve bomba patlayınca isabet almak olasılığına karşı tam siper,
yüzü koyun yere atıyorsun kendini. Çok gariptir, bir içgüdüyle
ellerini ensende kenetliyorsun. Hiç tanımadığın, bilmediğin,
hiç görmediğin birtakım insanların öleceğini düşünüyorsun birden;
üzülüyorsun.
Patlıyor bomba. Kan kokusu duyduğunu, feryatlar, çığlıklar,
bağırışlar duyduğunu sanıyorsun ilk anda.
Sonra derin bîr sessizlik oluyor.
Sonra da kaçışan birtakım insanların ayak sesleri.
Yani, önce bir şok etkisi oluyor karşıdakilerde, bir şaşkınlık.
Sonra da panik ve kaçışma.
Yağmur ve çamur. Sigaran bitmiş. Yok. Tek sigaran yok.
Anlatılmaz bir sigara özlemi. Dayanılmaz bir istek.
Yanında da bir bardak sıcak çay istiyorsun, iyi mi.
Sonra birden anlatılması güç bir susuzluk.
Yerden kar falan alıp yiyorsun; susuzluğunu biraz olsun gideriyor.
Cem Yayınları - 1976Kitabı okudu
··
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.