Yokluğun Tuvali
Aylar sonra ilk kez girebildim odamıza.
Yatak dağınık. Bitmemiş kahvelerimiz kurumuş fincanlarda. Baş ucunda duran kitabın seksen beşinci sayfasında kalmışsın. Altını çizdiğin cümleleri okudum tek tek. En çokta ‘her zaman bir umut vardır, hayatta kalın, hayatla kalın’ cümlesini.
Sonra kapının yanında duran şövale çarptı gözüme. Yarım
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.