Köy çocukları gibiydik.Derede kurbağa yakalar, çırılçıplak ayaklarımıza kadar gelmeyen suda yüzerdik. Çok korkardık, eve gidince Annemiz dövecek diye. İyi de benim annem üveydi. Daha çok döverdi.Özlerdik, ince ekmek arasına toz şekeri döküp, birazcıkta su serper öyle yerdik. Çatlardı ellerimiz kirden,sonra kanardı. Acırdı canımız ama yine de yağ tenekesinden yaptığımız arabalar bizi mutlu ederdi. Otlayan Top bekir'in eşeğini çalar, akşama, o hayvan ahıra kendini zor atardı. Biliyor musun? biz o eşeğe altı çocuk binerdik. Bizi yine de taşırdı. Hele o küçük sıpası arkasından hiç ayrılmazdı. Şimdi ben tek senin sevdanı bu yüreğimde taşıyamıyorum. Bir eşek kadar cesaretim yokmuş diyorum.Nasılda ağır geldi senin sevdan....
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.