Köpek sesleri bozuyor gecenin sessizliğini.
Köşe başında dikilmiş bakıyor; ne insan, ne gölge, ne de başka bir yaratık.
Evlerin pencerelerinden tek tük yanan ışıkların gölgeleri vuruyor perdelere.
Köpek sesleri susuyor şafak sökerken ve yeni bir gün doğuyor yine.
Şehir yaşıyor; insan ölüyor; günler geçiyor; hayat soluyor; yaşam bitiyor.