Dejavu yaşıyorum sanki, ne kadar da Tatar Çölü bir kitap bu böyle...
''Gençsin, seni anlıyorum. Ben de vaktiyle senin gibiydim, görev aşkıyla doluydum. Doğrusunu istersen, çok bencil bir görev aşkıyla doluydum. Başımdan çok özel şeyler geçeceğini düşünüyor, yazgımın öyle olduğuna inanıyordum. Sen de benim gibi yaşlanacaksın, anlayacaksın Aldo. İnsanın başından özel şeyler geçmiyor. Hiçbir şey olmuyor... Belki aslında bir şeylerin olması da iyi değildir. Amirallikte canın sıkılır. O ufuktan bir şeyin doğduğunu görmek istersin. Senden önce başka insanlar tanıdım, hepsi de senin gibi gençti; hayalet gemilerin geçtiğini görmek için gecenin bir yarısında uyanırlardı. Sonunda da görürlerdi. Bu, burada bizim bildiğimiz bir şey: Güney serabı. Gelir, geçer. Sirte'de imgelem aşırı çalışır, baştan söyleyeyim; ama o işin de sonu gelir, insan sonunda imgelemini yıpratır. Bozkırlarımızda koşturan kanatları körelmiş kuşları gördün. Onlar bence güzel bir örnek. Üzerine konacak ağaç olmayan bir yerde kuşların uçmasına gerek kalmaz. Kendilerini çevreye uyarlamışlar. İnsan, amirallikte de kendini uyarlıyor ve işler böyle yürüyor, böylelikle yolunda gidiyor. Böylece burada güvenlik içinde yaşıyorsun. Aşırı can sıkıntısı çekiyorsan ve kendini o sıkıntıya, burada başarılı bir yol gösterici olan o tekdüzeliğe teslim etmek istemiyorsan...
...Sana buradan gitmeni öğütlüyorum.''
Sayfa 44 - YKYKitabı okudu
··
2 views
İlginçtir Aslı Hanım, siz bu kitabı okurken konusuna baktığımda ben de Tatar Çölü'ne benzetmiştim. Sizin tespitinizi görünce tanıdık geldi o sebeple:)Ben de listeme alayım. İyi okumalar
Aynı kitabın farklı bir versiyonunu okuyor gibiyim Ayşe hocam. Şimdilik ama, ileride ne olur bilmiyorum. :) Hikayenin çıkış noktası aynı. Kale, askerlik, varoluşçuluk sorgulamaları, bürokrasi ve toplumsal eleştiriler gibi çok ortak yanları var ama dili farklı yazarın; daha ağır daha zor biraz.
Teşekkürler, size de iyi okumalar. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.