Başlarda çok heyecanlı bir sürükleyişle okuyorduk kitabı, özellikle Doktor Hamza'nın olduğu bölümler içime dokunanan beni benden alan yerlerdi. Ve dediğim gibi başlarda kitap daha heyecanlı ilerliyordu. Sonlara doğru artık kişileri hatırlayamaz hale geldim. Bu kitabı okuduğum süreyle alakalı olmakla birlikte kitabı bu kadar sürede bitirmem de kişileri benimseyemememle alakalı. Başlarda kişi bütünlüğü ve olaylar daha çok içimde yer ediyordu ama kitap bitince sadece Dr Hamzanın olduğu bölümler kaldı içimi ısıtan. Ece Temelkuranın hüzünlü kalemi sevindirdi beni. İçsellikle çok iyi giden bir anlatımı var.