Ağla Ömrüm-Engin Köykolu
Son sayfamda doluyor artık
Kalemim yoruldu dertlerimi yazmaktan
Tükenmek üzereyim bende kalemim gibi
Göz pınarlarım kurudu ağlamaktan
Gözyaşlarım kalemimin mürekkebi
Belki insana ait tüm duyguları yaşadım
Belki daha yarısını bile tatmadım
Yaşadıklarımdan çıkardığım
Bu hayattan hiç hoşlanmadım
Baştan belliydi böyle olacağı
Dünyaya geldiğim an ağladım
Özledim çocukluğumdaki hıçkırıklarımı
Keşke hep çocuk kalsaydım
Biriktirmekten bitkin düştüm dertleri
Dert yerine para biriktirseydim
Bendim şu an dünyanın en zengini
İçim ağladı yüreğime damladı gözyaşlarım
Kimse beni ağlarken göremedi
Fiili değildi ağlayışlarım
Bir mutluluğun ardında bin hüzün
Baharla yazı bitiren güzün
Niyeti beni de bitirmek
Hatırlayamadığım baharlarım için ağla ömrüm
Anlam veremediğim acılarım için
Ziyan olup giden gençliğim için
Hasret kaldığım her şey için ağla ömrüm.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.