Uyanır uyanmaz, bir şarkı mırıldanır gibi beynimde dönüp duran:
"Bir yanın karanlık senin, bir yanın ışık
Bir yanın melek kanadı, bir yanın şeytan ıslığı
Bir yanın çamur beden, bir yanın kutsal ruh
Bir yanın iyiliğe açık, bir yanın iyiliğe kapalı
Tek başına ne duru iyilik ne de saf kötülük sensin. Ne baştan ayağa cennetsin ne de tümüyle cehennemsin. Aynı anda birbirine zıt iki şeysin. İçinde iyiliği ve kötülüğü besleyip büyütecek yeteneğe aynı anda rastlayacaksın. Hataya da sevaba da aynı derecede ehliyetli olacaksın. Bir yanın yükselmeye çekecek seni, bir yanın 'düştükçe düş' diyecek. Zirvelerle çukurlar arasında gidip geleceksin.
Ama. Bu ikilik kabahatin değil senin mahiyetin. Üstünlüğün, zayıflığın olan bu şeyde. Tepeden tırnağa çamursun Âdem ilk bakışta. Toprağın topraklığına batmış gibisin. Ama bu halinle kıymetlisin. Çünkü; bu halini aşabilirsin. İçindeki kutsal ruha sahip çıkabilirsin. İşte o zaman melek değil ama melekler gibisin. Ve ey Âdem unutma, böyle bir tartıda melek gibi olmak melek olmaktan ağır çeker. Çünkü sen o iki şey arasında özgür irade- bilinçli seçimsin. "
Sayfa 40Kitabı okudu
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.