her günü iki gün gibi yaşamak da bundan
bittiğini sandığımız her gün
başa sarıyoruz acıları
ne kadar iyileşmek istediğimi
ne kadar iyileşmek istediğinden bilirsin
çok sesli bir şüphe korosu
hiç susmuyor beynimin duvarlarında
dağlı taşlı bir eko
yine canın yanacak diye
ip atlayan 16 milimetre korku filmi çocukları
ter içinde uyandığım sabaha karşı dörtleri
bir daha hiç uyuyamadığım
uyuyamadıklarım
intiharın eşiğinden döndüğüm o otel odası
anlatsam geçer mi
daha çok anlatsam
daha uzun anlatsam geçer mi
hem yazıyla hem rakamla yazsam
duvarlara çivi ile çaksam
bütün kabiliyetsizliğimle resmini yapsam
geçer mi
sulara bağırmak istiyorum
gelcen mi