Kahve İçelim mi, O zaman..?
Yazamıyorum... İçimde Bir Şeyler Kopup Gidiyor ve Ben #Kendimi İfade Edemiyorum. Kelimelerin İçi Boşalıyor Sanki.
Hepsi Bir Cümle Kurmaktan Aciz. Zaten Cümle Oluştursalar da Boş ve Anlamsız Olacaklar.
Öylece Akıp Gidiyorlar Aklımdan. Aklımın En Derin Yerlerinde Kayboluyorlar.
Gülmek de Gelmiyor İçimden. Karanlığım… Bir Kıvılcım Arıyor Yüreğim Ama #Yorgunluktan Bir Adım Bile Atamıyorum.
Son Bir Adım Daha Atsam Her Şey Bitecek Sanki.
Ama Ben O Basit Fiziksel Eylemi
Yapamıyorum.
Kafamın İçi #İnsan Mezarlarıyla Dolu. Öksüzüm…
Hiç Olmadığım Kadar. Yalnızım… Ölüm Döşeğindeki Yaşlı Bir Adam Kadar.
Umudum Yok, İnancım Yok, Mutluluğum Yok. Bir Tek KAHVE'M Var O Kadar.
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.