Öncelikle Panait'in üslubunu çok beğendim. Olayları hiç kelime oyunu yapmadan, vermek istediği mesajı verip, vurgu yapması gereken yeri doğrudan gösteren bir biçimde sunuyor. Yazarın hayata bakışı çok serbest. Çoğu şey -arkadaşının ölümü dışında- onun için olağan. Bir tek sıkıntısı var -biri hariç kusursuz kitap görmedim-, o da bir olaydan diğerine ne ara geçtiğini anlayamıyorsunuz. Önceki anlattığı olay bir sonuca varacak derken bir başkasını anlatıyor. Neyse okuyun ve kendiniz karar verin.
