Stephen King'in öyküleme konusundaki başarısından artık bahsetmiyorum bile. Adamın kısacık öyküsü bile üzerinde uzun uzun düşünülmüş ve arka planı o kadar iyi oluşturulmuş halde önünüze sunuluyor ki, hikayede ufacık bir boşluk bile bulamıyorsunuz. Ayrıca, King'in roman ve kısa öykü kalemi birbirinden farklı. Kısa film ve uzun filmin birbirinden ayrımı gibidir çünkü öykü ve romanın ayrımı. İkisi de ayrı ayrı uzmanlık gerektirir. Kısa filmin, uzun filmin acemice hali olmadığı gibi; öykü de romanın acemice hali değildir kesinlikle. King'in Rüyalar ve Karabasanlar adlı üçe bölünmüş kitabının ikinci ayağını da bu şekilde bitirmiş bulunmaktayım. İlk kitap beni nasıl yakaladıysa ikinci de aynı şekilde yaptı. İnsanın kanını donduran ve tüylerini diken diken eden öyküler aynı şekilde devam ediyor. Hatta ilk seriden bir tık daha önde buldum ben ikinci kitabı. Bazı öyküler daha detaylı, üzerinde çok düşünülerek hazırlanmış ve belli ki bir araştırmanın sonucu. King'in öykülerinde bahsettiği mekanları olduğu gibi betimleyerek, anlattığı öykünün daha da tüyler ürpertici olmasını sağladığı doğrudur. İlk kitapta da aynı şekilde işleyen detaylı karakter yaratma süreci bu kitapta da var. King, yarattığı karakteri anlamanız için size gerekli süreyi ve bilgiyi çok güzel bir şekilde veriyor. Aynı zamanda farklı teknikler de deniyor. Kitabın son öyküsü "Pardon, Doğru Numara" senaryo tekniği ile yazılmış. Hem öykü daha akıcı bir şekilde işliyor, hem de kendi ilgi alanımda olduğundan benim favori öykülerimden biri oluyor. Ayrıca belirtmek isterim ki, bir diğer favorim olan "Bilirsiniz, Muhteşem Bir Müzik Grupları Var" da fazlasıyla tüylerimi ürpertti.

Rüyalar ve Karabasanlar 2Stephen King · İnkılap Kitabevi · 2010309 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.