Zihin çok ve sesli konuşuyor. İçses, ruh, kalp ise her ne olarak adlandırıyorsan onu, o da öyle fısıltıyla konuşuyor ki duymak çok zor oluyor. O yüzden de iyi kulak vermek gerekiyor.
..eski bir arkadaşımla her konuştuğumda yaptığım işe, hayallerime çok saygı duyup desteklediğini söylüyordu. Ağzı bunu söylemekten asla vazgeçmiyordu ama beni rahatsız eden bir şeyler vardı. Sanki kurduğu cümlelerin içi dolu değildi. Sürekli desteğini dile getirse de desteğini asla ama asla hissedemiyordum. Ama sonuçta söylediği buydu ve ben de inanmayı tercih ettim o süreçte ona. Kaldı ki daha sonra yollarımız ayrıldığında bir başkasından duydum ki en baştan beri benim yoluma saygı duymuyormuş. “Biliyordum!” dedim. Ben en başından beri biliyordum ama resmen göz göre göre inanmayı seçmiştim.
uplifers.com/icimizdeki-pusu...
·
1 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yazarın cümlelerinin çoğu benimkilerden bile daha devrik...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.