Varoluş sancısı çeken, ilk defa karşılaştığım 3 karakter.Kitabi tam anladigimdan emin değilim.Ağır ve derin sözlerle yüklü bir kitaptı benim için.
Hölderlin'in tüm duygularıyla yazdığı ama anlaşılamadığı siirleri.. Kleist'in derbeder hayatını muhteşem kurgulanmış ölümüyle anlam katmaya çalışması...Nietzche'nin Tanrı'yı kendi icimizde yarattığımız bir varlık olarak nitelendirip onu öldürmesi, O'ndan kaynakli tesellileri reddetmesi ve yaşama dair umutsuzluğu...
Hepsinde kendimizden birşeyler bulsak da yolları çözüme ulaştıramayacak kadar belirsiz ve sancılı.Bunun en büyük ispatı kendi hayatları.
Kitabın bitirmek icin kendinizle savaşmak zorunda kalabilirsiniz.Yine de iyi okumalar dilerim:)
